Galaxias

Unha galaxia é un masivo sistema de estrelas, nubes de gas, planetas, po, materia escura, e quizáis enerxía escura, unidos gravitacionalmente. A cantidade de estrelas que forman unha galaxia é variable, desde as ananas, con 1026, até as xigantes, con 1044 estrelas (segun datos da NASA). Formando parte dunha galaxia existen subestructuras como as nebulosas, os cúmulos estelares e os sistemas estelares múltiples.

Unha forma común é a de galaxia elíptica, que, como o indica o seu nome, ten o perfil luminoso dunha elipse. As galaxias espirais teñen forma circular pero con estrutura de brazos curvos envoltos en po.

Estímase que existen máis de cen mil millóns (1011) de galaxias no universo observable. A maioría das galaxias teñen un diámetro entre cen e cen mil parsecs e están usualmente separadas por distancias da orde dun millón de parsecs. O espazo intergaláctico está composto por un tenue gas, cuxa densidade media non supera un átomo por metro cúbico. A maioría das galaxias están dispostas nunha xerarquía de agregados, chamados cúmulos, que á súa vez poden formar agregados máis grandes, chamados supercúmulos.

Especúlase que a materia escura constitúe o 90% da masa na maioría das galaxias. A natureza deste compoñente non está ben comprendida. Hai evidencias que suxiren a existencia de buracos negros supermasivos no núcleo dalgunhas galaxias. A Vía Láctea, que acolle ao noso Sistema Solar, parece ter un destes obxectos no seu núcleo.

Un pouco de historia:

En 1610, Galileo Galilei usou un telescopio para estudar a cinta lechosa no ceo nocturno, chamada Vía Láctea, e descubriu que está composta por unha inmensa cantidade de pequenas estrelas.

No ano 1755, Kant afirmaba que a Vía Lactea era un sistema formado por miles de sistemas solares como o noso, agrupados nunha estrutura de orde superior, de características similares ás dos sistemas planetarios: sensiblemente plana, de forma elíptica, en movemento de rotación ao redor dun centro e rexidas pola mesma mecánica celeste. Segundo o seu razoamento, estas galaxias teóricas serían visibles desde a Terra como nubes ovaladas de luz tenue, sen que fose posible distinguir as estrelas individuais dentro delas.

No século XVIII, Charles Messier compiló un catálogo que contiña as 109 nebulosas máis brillantes (obxectos celestes de aparencia nebulosa), seguido máis tarde polo catálogo, con cincocentas nebulosas, elaborado por William Herschel. En 1845, Lord Rosse construíu un novo telescopio e este permitiulle distinguir a nebulosas elípticas das circulares. Este telescopio permite ver de maneira parcial para poder distinguir nalgunhas destas nebulosas fontes puntuais individuais de luz, confirmando de maneira parcial as anteriores conxecturas de Kant.