Secuoias

A secuoia é unha conífera que se caracteriza polo seu extraordinario tamaño. De feito, é o ser vivo máis grande do planeta, pola súa lonxevidade e pola calidade da súa madeira. Son as árbores de maior altura da Terra.
Coñécense dúas especies de secuoias, de xénero distinto, que principalmente viven en California e plántanse nos xardíns de case todo o mundo desde hai dous séculos.

Estas dúas especies existen no famoso parque de Yellowstone. Son a Secuoia Vermella (Sequoia Sempervirenes), que alcanza os 95 metros de altura , con grosas cortizas fibrosas moi resistentes; e a Secuoia Xigante (Sequoiadendron Giganteum), que alcanza os 80 metros de tamaño e 24 metros de perímetro na súa base.

O segredo de tantas virtudes radica na súa particular forma de crecer. A partir dunha raíz común, o seu tronco subdivídese na base en varios troncos que medran de forma independente, así un non necesita dos outros para vivir. Pero no caso de que un deles sexa atacado por unha praga ou unha enfermidade, a savia dos outros troncos actúa para salvar a parte danada.

Unha árbore lonxeva:

Os individuos máis vellos de ambas as especies superan os 4.000 anos.

Para que medren ben teñen que estar nun lugar abrigado, polo que debe situarse entre grupos arbóreos para protexerse de fortes ventos e xeadas. Non son unhas árbores que requiran dun lugar especial para crecer, bástalles cun chan profundo, pero pode ser de calquera tipo.

Na actualidade, as únicas árbores vivas que superan os 100 metros, son as Secuoias Vermellas.

E nos Estados Unidas hai ducias de secuoias que superan os 105 metros. A maior de todas, coñecida como Mendocino Tree, situada en Montgomery State Reserve, en setembro de 1998 mediu 112,01 metros, aínda que este record pode caer en calquera momento porque hai varias secuoias con alturas superiores aos 110 metros pendentes de medición definitiva.

Durante moito tempo considerouse ao Xigante de Dyerville como a secuoya máis alta (112,08 metros). Este xigante foi derrubado polo vento en marzo de 1991; tiña 1.600 anos de idade. O seu tronco caído segue atraendo cada ano a miles de turistas.

A Secuoia Vermella é orixinaria dunha estreita franxa situada na Costa Oeste de Estados Unidos, desde Oregón a California. Debe o seu nome ao xefe indio Sequoyah, inventor dun sistema de escritura cherokee, aínda que seguramente este señor non chegou a ver na súa vida unha secuoya, pois vivía en Tenessee, a miles de quilómetros da costa californiana.

Dende o principio, a secuoia foi sometida a unha intensa actividade forestal debido á calidade da súa madeira vermella, ao seu rápido crecemento, entre os 4 e os 10 anos de idade pode crecer a razón de 1,80 metros ao ano, e ao seu xigantesco tamaño, do que se poden extraer enormes pezas.

En Estados Unidos son moi apreciadas as mesas feitas cunha soa táboa. Ademais, a sempervirens cortada volve a rebrotar e é novamente maderable ao cabo de poucas décadas.
Esta especie da secuoia foi introducida en Europa no ano 1843 e, polo seu alto valor ornamental, está amplamente difundida por xardíns e parques de todo o continente. Aínda que non tiveron tempo de alcanzar os enormes tamaños das súas irmás americanas, algunhas xa apuntan maneiras, como o exemplar situado no Castelo de Sotomayor, na provincia de Pontevedra.

Árbores milenarias en Ourense.

Esta árbore é un castiñeiro que se atopa no concello de Manzaneda (Ourense), está considerado monumento nacional e é un dos arboles mais importantes de Galicia, aínda que, como sucede a menudo, descoñecido.

O castiñeiro de Pumbariños está situado no souto (bosque de castiñeiros) de Rozavales.

Ten mais de 12 m de perímetro(medidos a 1,3 m de altura) e calcúlase que é unha árbore milenaria. Queda moi preto do pobo de Manzaneda e ademais deste precioso exemplar esta rodeado doutros moitos de non menos valor, si mais pequenos, pero non por iso peores.

A selva amazónica...os pulmóns do noso Planeta Terra.

A selva amazónica é a selva tropical máis extensa do mundo. Considérase que a súa extensión chega aos 6.000.000 de km² repartidos entre oito países suramericanos: Brasil, Colombia e Perú que posúen a maior extensión da amazonia seguidos por Bolivia, Ecuador, Güiana, Venezuela e a Guayana Francesa.

Foi en 1542 cando o español Francisco de Orellana recorreu por primeira vez o Amazonas, descubrindo a inmensidade da selva que atopaba ó seu redor.
En 1638,Pedro Teixeira, (portugués) foi a segunda persoa en recorrelo enteiro.




A selva amazónica desenvólvese ao redor do río Amazonas e da súa conca fluvial. As altas temperaturas favorecen o desenvolvemento dunha vexetación tupida e exuberante, sempre verde. O título do Pulmón do Planeta que ostenta a Amazonia non é metafórico xa que mantén un equilibrio climático :os ingresos e saídas de CO2 e de Ou2 están balanceados. Os científicos ambientalistas concuerdan en que a perda da biodiversidade é resultado da destrución da selva,causado polos cambios de temperatura,deforestación,tala indiscriminada de árbores,incendios provocados para favorecer a actividades industriais...


A biodiversidade da selva amazónica é extraordinaria: a rexión é o fogar de polo menos 2,5 millóns de especies de insectos, decenas de miles de plantas e unhas 2.000 de aves e mamíferos: un quinto de todas as especies de aves do mundo atópanse aquí. A diversidade de especies vexetais é a maior da terra: algúns expertos estiman que 1 km² pode conter até 75.000 tipos distintos de árbores e unhas 150.000 especies de plantas. Ese mesmo km² alberga en media unhas 90.000 toneladas de biomasa vexetal.

Tamén alberga unha gran cantidade de anfibios de todo tipo, como ras, sapos, tritones, salamandras e anfibios aínda sen coñecer.



Toda a flora e fauna da selva intertropical húmida americana está presente na Amazonia.
Alí existen innumerables especies de plantas, miles de especies de aves, incontables anfibios e millóns de insectos aínda sen clasificar.

A fauna é moi variada, desde os insectos máis pequenos até os grandes mamíferos como o jaguar, o puma, o tapir e varias especies de venados. Tamén hai réptiles como tartarugas, caimanes, babillas e serpes. Hai aves e peces de todas as especies, plumajes e escamas. Nas lagoas ao longo do Amazonas florece plántaa Vitoria Rexia, unha especie de nenúfar cuxas follas circulares alcanzan máis dun metro de diámetro e en ocasións, até 5 m.





Na Amazonia existen 4.000 especies de bolboretas, máis de 3.000 de peixes de auga doce,1.700 de aves e o 20% das especies de primates do planeta. Baixo a súa extraordinaria frondosidad conviven diferentes hábitats e a maior diversidade xenérica do mundo animal. A riqueza biolóxica explícase porque durante millóns de anos o ecosistema amazónico permaneceu inalterado.

É tan amplo o seu achegue en especies de peces e plantas acuáticas que enumeralas ocupa moitísimo lugar.
A Amazonía Peruana é unha das rexións de maior riqueza biolóxica do mundo, pois a presenza de diferentes pisos altitudinales que posúe na súa unión coa Cordilleira de Ándelos, orixina gran cantidade de zonas illadas (Gorobeto) e, por tanto, un alto índice de endemismos.





Os informes do Center for International Forestry Research (CIFOR) sinalan que o rápido crecemento nas vendas de carne de res brasileira, acelerou a destrución da selva tropical da Amazonia.

O 6 de abril de 2006 Greenpeace Internacional presentou o informe Devorando a Amazonia, o cal fala sobre a deforestación que se está producindo na selva amazónica para introducir cultivos de soia e como esa soia acaba sendo exportada para a alimentación de gando que acaba servindo de alimento en cadeas de comida rápida e supermercados .

O 29 de xaneiro de 2009 Greenpeace Internacional presentou o informe Impacto da gandaría na Amazonia, no cal se traza un mapa das zonas de pasto da Amazonia brasileira no estado de Matogueira Grosso para identificar as áreas deforestadas que se utilizan actualmente con fins gandeiros e comparalas con aquelas destinadas a cultivos.