Anxos e demos.

Resumo do libro:

Robert Langdon descobre a proba da reaparición dunha antiga hermandade secreta coñecida como os Illuminati: a máis poderosa organización secreta da historia, e é agora cando decide vingarse la súa histórica inimiga: a Igrexa Católica (a cal durante centos de anos perseguíu ós chamados iluminados e asasinounos).

Cando Langdon se entera de que os Illuminati esconderon na Cidade lo Vaticano a arma máis perigosa que pode existir (no libro,é creada antes no CERN, a chamada antimateria ou partícula de Deus) e que a vai acabar coa Igrexa;diríxese a Roma e coa axuda da científica italiana Vittoria Vetra, comeza unha viaxe a contrareloxo a través de tumbas selladas durante séculos,catacumbas,catedrales e igrexas secretas...onde,ó longo de centos de anos os Illuminati foron deixando pistas para chegar á chamada Igrexa da Iluminación.

Ó mesmo tempo o asasino vai matando ós catro preferiti para ser elexidos Papa e marcaos con ferros que teñen grabados os catro elementos(ambigramas).

Terra(Earth)

Aire (Air) e Lume(Fire)

Auga(Water)

Langdon persegue ó asasino para intentar salvas ós cardenales mentres a garda suíza e a policía tratan de atopar a antimateria dentro do Vaticano.Consegue salvar a algún dos cardenais?Cal será o futuro do Vaticano?

Resumo do filme:


No filme,os sucesos ocorren de maneira algo distinta ó libro.No libro, Robert Langdon(Tom Hanks) é chamado polo CERN, mentres que na película é chamado polo Vaticano.
No libro, o científico que morre no CERN é o pai de Vittoria Vetra(Ayelet Zurer), na película é un compañeiro de investigación.
No filme Langdon rescata ao cardeal Baggia na fonte do catro ríos(4º altar da ciencia); na novela o cardeal morre afogado e o asenino cre afogar a Langdon tamén, tras pelear con el na fonte.
Na novela, O Camarlengo(Ewan McGregor) suicídase queimándose no balcón papal ao ver que todos os cardeais déronse conta da súa traizón á Igrexa e tamén por que descobre que o seu pai era o Papa que asasinou. Na película, cando se ve acurralado pola Garda Suíza toma unha vela e inmólase a si mesmo dentro da Igrexa.
No filme Vittoria queda no Vaticano co camarlengo, mentres que na novela acompaña a Langdon ao terceiro altar da ciencia, onde é secuestrada polo asasino e levada á igrexa de iluminación Castelo Sant'Angelo.
No filme, o asasino (hassasin,Nikolaj Lie Kaas) morre nunha explosion ao subir a un coche, mentres que na novela, Vittoria e Langdon tírano dun balcón no castelo Sant´Angelo.
No filme, o novo camarlengo regálalle a Langdon o libro escrito por Galileo, mentres que na novela, o agasallo é o diamante dos Illuminati obsequiado polo novo Papa.
A última marca no libro é o Diamante dos illuminatti, o cal está composto polas palabras dos 4 elementos. Na película, son chaves cruzadas mediante a cal logran decifrar a ubicacion da antimateria.
E moitas máis diferenzas entre o filme e o libro pero é reconmendable que a vexades e que leades o libro,xa que son distintos en moitos espectos.

Anxos e Demos é unha pelicula que foi estreada nos Estados Unidos e en España o 15 de manio de 2009, basada na novela(best seller) homónima do ano 2000 do fantástico autor Dan Brown.
O director, Ron Howard (quen tamén dirixíu o filme O Código da Vinci) estreou a esperada película en maio de 2009, a cal tivo un enorme éxito.


Opinión persoal:

É unha fantástica novela que lle recomendo a todo o mundo que lle guste a a Arte,a Historia,os monumentos,o suspense...

Non só nos mantén intrigados ata o final da obra senón que,na miña opinión,Dan Brown é un excellente escritor e encantame...porque,o malo sempre é quen menos o esperas e só se descubre ó final,revelando datos que se che pasan a unha primeira lectura.

É unha historia de conspiración e alta traición mesmo dentro do Vaticano(como se amosa co asasinato do Papa polo seu axudante,o camarlengo;tamén é el o que quere quedar como un heroe e contrata á hassasin para que secuestre ós preferiti...).

A pesar das diferenzas entre o libro e o filme non sabería escoller entre un ou o outro xa que cada un amósanos diferentes modos de entender a novela.Por exemplo,o libro gústame porque fala máis de Arte e da Historia dos Illuminati,mentres que no filme,o último cardeal,Baggia,é salvado por Langdon e na novela morre.

Pero é unha gran obra e recoméndolla a todo o mundo.

Dan Brown:
Escritor estadounidense nacido o 22 de xuño de 1964 en Exeter, New Hampshire.

Licenciado na Universidade de Amherst, exerceu a docencia do inglés ata que decidiu dedicarse profesionalmente á literatura, non sen antes desenvolver durante algún tempo labores de músico e cantante de pop melódico.

Ten novelas como, Dixital Fortress (A fortaleza dixital, 1998), Angels and demons (Anxos e demos, 2000) e Deception Point (A conspiración, 2001) tiveron un éxito relativo, pero o seu cuarto traballo, The Dá Vinci Code (O código Dá Vinci, 2003) converteuse rapidamente nun fenómeno de masas, vendendo máis de sesenta millóns de copias en todo o mundo e converténdose nun dos libros máis lidos e influentes dos últimos anos. A popularidade de Brown por mor deste título catapultouno ao resto dos seus traballos, que foron profusamente reeditados e traducidos a ducias de idiomas. (Anxos e Demos,O símbolo perdido).

A astronomía.

A astronomía (do grego: "lei das estrelas") é a ciencia que se ocupa do estudo dos corpos celestes, os seus movementos, os fenómenos ligados a eles, o seu rexistro e a investigación da súa orixe a partir da información que chega deles a través da radiación electromagnética ou de calquera outro medio. A astronomía estivo ligada ao ser humano dende a antigüidade e todas as civilizacións tiveron contacto con esta ciencia. Personaxes como Aristóteles, Tales de Mileto, Anaxágoras, Tolomeo, Copérnico, Santo Tomás de Aquino, Brahe, Kepler, Galileo, Newton, Kant, Kirchhoff e Einstein foron algúns dos seus cultivadores.

É unha das poucas ciencias nas que os afeccionados aínda poden desempeñar un papel activo, especialmente no descubrimento e seguimento de fenómenos como curvas de luz de estrelas variables, descubrimento de asteroides e cometas, etc.

Non debe confundirse á Astronomía coa astrología. Aínda que ambas comparten unha orixe común, son moi diferentes. A Astronomía é unha ciencia: os astrónomos seguen o método científico. A astroloxía, que se ocupa da suposta influencia dos astros na vida dos homes, é unha pseudociencia: os astrólogos, seguen un sistema de crenzas non probadas ou abertamente erróneas, por exemplo, non teñen en conta a precesión dos equinoccios, un descubrimento que se remonta a Hiparco.

Estudo da orientación polas estrelas:

Para situarse no ceo, agrupáronse as estrelas que se ven desde a Terra en constelacións. Así, continuamente desenvólvense mapas (cilíndricos ou cenitales) coa súa propia nomenclatura astronómica para localizar as estrelas coñecidas e agregar os últimos descubrimentos.

Á parte de orientarse na Terra a través das estrelas, a astronomía estuda o movemento dos obxectos na esfera celeste, para iso utilízanse diversos sistemas de coordenadas astronómicas. Estes toman como referencia parellas de círculos máximos distintos medindo así determinados ángulos respecto destes planos fundamentais. Estes sistemas son principalmente:

Sistema altacimutal, ou horizontal que toma como referencias o horizonte celeste e o meridiano do lugar.
Sistemas horario e ecuatorial, que teñen de referencia o ecuador celeste, pero o primeiro sistema adopta como segundo círculo de referencia o meridiano do lugar mentres que o segundo refírese ao círculo horario (círculo que pasa polos polos celestes).
Sistema eclíptico, que se utiliza normalmente para describir o movemento dos planetas e calcular as eclipses; os círculos de referencia son a eclíptica e o círculo de lonxitude que pasa polos polos da eclíptica.
Sistema galáctico, utilízase en estatística estelar para describir movementos e posicións de corpos galácticos. Os círculos principais son a intersección do plano ecuatorial galáctico coa esfera celeste e o círculo máximo que pasa polos polos da Vía Láctea e o ápice do Sol (punto da esfera celeste onde se dirixe o movemento solar).

A astronomía de posición é a rama máis antiga desta ciencia. Describe o movemento dos astros, planetas, satélites e fenómenos como as eclipses e tránsitos dos planetas polo disco do Sol. Para estudar o movemento dos planetas introdúcese o movemento medio diario que é o que avanzaría na órbita cada día supondo movemento uniforme. A astronomía de posición tamén estuda o movemento diúrno e o movemento anual do Sol. Son tarefas fundamentais da mesma a determinación da hora e para a navegación o cálculo das coordenadas xeográficas. Para a determinación do tempo úsase o tempo de efemérides ó tamén o tempo solar medio que está relacionado co tempo local. O tempo local en Greenwich coñécese como Tempo Universal.

A distancia á que están os astros da Terra no de universo mídese en unidades astronómicas, anos luz ou pársecs. Coñecendo o movemento propio das estrelas, é dicir o que se move cada século sobre a bóveda celeste pódese predicir a situación aproximada das estrelas no futuro e calcular a súa localización no pasado vendo como evolucionan co tempo a forma das constelacións.

Instrumentos de observación:

Galileo Galilei observou grazas ao seu telescopio catro lúas do planeta Júpiter, un gran descubrimento que chocaba diametralmente cos postulados tradicionalistas da Igrexa católica da época.

Para observar a bóveda celeste e as constelacións máis coñecidas non fai falta ningún instrumento especial, para observar cometas ou algunhas nebulosas só serán necesarios uns prismáticos, os grandes planetas vense á primeira ollada; pero para observar detalles dos discos dos planetas do sistema solar ou os seus satélites maiores chega cun telescopio simple. Si se quere observar con profundidade e exactitude determinadas características dos astros, necesítanse instrumentos que necesitan da precisión e tecnoloxía dos últimos avances científicos.