Os cinco científcos máis famosos da historia.

Albert Einstein (Ulm,1879-Princeton,1955) foi un físico de orixe alemá, nacionalizado posteriormente,suízo e estadounidense. Está considerado como o científico máis importante do século XX, ademais de ser o máis coñecido.En 1915 presentou a Teoría Xeral da Relatividad, na que reformulou por completo o concepto de gravidade. Unha das consecuencias foi o surximento do estudo científico da orixe e evolución do Universo pola rama da física denominada cosmoloxía. En 1919, cando as observacións británicas dunha eclipse solar confirmaron as súas predicións acerca da curvatura da luz, foi idolatrado pola prensa.Einstein converteuse nun icono popular da ciencia mundialmente famoso, un privilexio ao alcance de moi poucos científicos.

Arquímedes de Siracusa ( Grecia 287 a. C.- 212 a. C.) foi un matemático grego, físico, enxeñeiro, inventor e astrónomo. Aínda que se coñecen poucos detalles da súa vida, é considerado un dos científicos máis importantes da antigüidade clásica. Entre os seus avances en física atópanse os seus fundamentos en hidrostática, estática e a explicación do principio da palanca. É recoñecido por deseñar innovadoras máquinas, incluíndo armas de asedio e o parafuso de Arquímedes, que leva o seu nome. Experimentos modernos probaron afirmacións de que Arquímedes deseñou máquinas capaces de sacar barcos inimigos da auga e prender lume utilizando unha serie de espellos.
Xeralmente, considérase a Arquímedes un dos máis grandes matemáticos da historia, e o máis grande da antigüidade.Usou o método de esgotamento para calcular a área baixa o arco dunha parábola coa sumatoria dunha serie infinita, e deu unha aproximación extremadamente precisa do número Pi.Tamén definiu a espiral, fórmulas para os volumes das superficies de revolución e un enxeñoso sistema para expresar números moi longos.


Leonardo dei Ser Piero dá Vinci (Italia, 1452-Francia,1519) foi un arquitecto, escultor, pintor, inventor, músico, enxeñeiro e o home do Renacemento por excelencia. Humanista de primeira liña, está amplamente considerado como un dos máis grandes pintores de todos os tempos e quizá a persoa con máis variados talentos da historia.


Galileo Galilei (Pisa,1564 - Florencia, 1642), foi un astrónomo, filósofo, matemático e físico que estivo relacionado estreitamente coa revolución científica. Eminente home do Renacemento, mostrou interese por case todas as ciencias e artes (música, literatura, pintura). Os seus logros inclúen a mellora do telescopio, gran variedade de observacións astronómicas, a primeira lei do movemento e un apoio determinante para o copernicanismo. Foi considerado como o «pai da astronomía moderna», o «pai da física moderna» e o «pai da ciencia».
O seu traballo experimental é considerado complementario aos escritos de Francis Bacon no establecemento do moderno método científico e a súa carreira científica é complementaria á de Johannes Kepler. O seu traballo considérase unha ruptura das asentadas ideas aristotélicas e o seu enfrontamento coa Igrexa católica Romana adoita tomarse como o mellor exemplo de conflito entre a autoridade e a liberdade de pensamento na sociedade occidental.

Sir Isaac Newton (Reino Unido,1643-1727) foi un físico, filósofo, inventor, alquimista e matemático inglés, autor dos "Philosophiae naturalis principia mathematica", máis coñecidos como os "Principia", onde describiu a lei de gravitación universal e estableceu as bases da Mecánica Clásica mediante as leis que levan o seu nome. Entre os seus outros descubrimentos científicos destacan os traballos sobre a natureza da luz e a óptica e o desenvolvemento do cálculo matemático.
Newton foi o primeiro en demostrar que as leis naturais que gobernan o movemento na Terra e as que gobernan o movemento dos corpos celestes son as mesmas. É, a miúdo, cualificado como o científico máis grande de todos os tempos, e a súa obra como a culminación da Revolución científica.
Entre os seus achadegos científicos atópanse os seguintes: o descubrimento de que o espectro de cor que se observa cando a luz branca pasa por un prisma é inherente a esa luz, en lugar de provir do prisma (como fora postulado por Roger Bacon no século XIII); a súa argumentación sobre a posibilidade de que a luz estivese composta por partículas; o seu desenvolvemento dunha lei de condución térmica, que describe a taxa de arrefriado dos obxectos expostos ao aire; os seus estudos sobre a velocidade do son no aire; e a súa proposta dunha teoría sobre a orixe das estrelas.